Spryciarz, to psiak w wieku około 8 lat. Do schroniska trafił w wieku około 2 lat. Niestety pozostał nadal psiakiem nieufnym wobec ludzi, natomiast bez problemu dogaduje się z suczkami. Wobec ludzi – nawet pracowników schroniska – trzyma bezpieczny dystans, obcych wręcz unika. Nie wykazuje jednak agresji, tylko unika bezpośredniego kontaktu. Będzie wymagał bardzo dużo cierpliwości od nowego opiekuna.

Ale błagamy – nie skreślajcie go

Wiek: 10.2009 Płeć: Pies Wielkość: Duży W schronisku od: 10.2011 Pochodzenie: Cyców

DOBRUŚ – Ok. 7 letni mały pies. Jest trochę większy od jamnika. Trafił do schroniska w 2013 roku jako 6 miesięczny szczeniak. Pies z charakterem. Boi się obcych i ze strachu pokazuje zęby. Kiedy jest z koleżanką z boksu jest groźny jak wilk, ale kiedy nie ma jej w pobliżu to już nie jest taki twardy. Dla większości znanych sobie osób jest przemiłym psiakiem, pieszczochem, wystawia do głaskania pyszczek, wtula się w dłoń. Jednak zanim pozwoli na czułości trzeba będzie poświęcić mu trochę czasu i pracy aby go wychować. Ale czy to powód, żeby nie dać mu szansy

❗️❗️❗️W SCHRONISKU OD SZCZENIAKA 😢😢😢– SPÓJRZCIE W TE SMUTNE OCZY

KAMILA to niezwykle delikatna, nie epatująca swoją obecnością suczka. Bardzo spokojna, niehałaśliwa, mówiąca oczami, iż przeprasza, że żyje. Przyzwyczaiła się, że życie to boks, buda, jedzenie i wybieg kilka razy dziennie. Nie wie, że może być jeszcze coś. Ta dziewczynka nigdy o nic nie prosi, stara się nie zwracać na siebie uwagi.
Ktoś powie: „to nie jest taka nieszczęśliwa”. Może i nie, ale ta psina nie wie, że niedługo straci cały swój „szczęśliwy” świat.❗️❗️❗️Jej dom za chwilę przestanie istnieć, kiedy schronisko zamknie swoje podwoje. Co czeka ją potem? Jak będzie wyglądało jej życie? Może ktoś zdecyduje się dać jej dom, uratować przed niepewnym losem?
Kamila to ok 11 letnia (jednak w bardzo dobrej formie), średniej wielkości suczka, Dogaduje się z innymi psami. W stosunku do ludzi jest nieufna, trzyma pewien dystans ale nie przejawia agresji. Będzie idealnym psiakiem dla każdej rodziny, również z innymi zwierzętami i dziećmi. Będzie potrzebowała czasu, żeby zaufać swojemu człowiekowi, ale praca z nią na pewno się opłaci.
Bardzo prosimy o dom dla Kamilki, tej pięknej suczki

Około 8 letnia suczka średniej wielkości. Do schroniska trafiła z 4 szczeniakami w kwietniu 2013 roku z Woli Piaseckiej. Jest wysterylizowana. Imię najlepiej ją charakteryzuje. Była typowym dzikim psem, nieufnym i bojaźliwym. Ze strachu potrafiła ugryźć. Od niedawna Dzika zaczęła się zmieniać, coraz częściej podchodzi do pracowników, obwąchuje, bierze z ręki smaczki, pozwala się dotknąć i pogłaskać. Nie ucieka już przed człowiekiem, kręci się obok pracowników, obserwuje z pewnego dystansu. Wobec innych psiaków jest raczej przyjazna. Barego, z którym dzieli kojec wyraźnie lubi a ponieważ on też jest bojaźliwy, próbuje go chronić. Na wybiegu Dzika jest bardzo aktywna i wszędobylska., przez kraty kojca obszczekuje inne psiaki i obcych. Na pewno potrzebuje trochę czasu i cierpliwości.

„Tyle lat razem. Nierozłączni. Na wybiegu, w boksie. Moja miłość💞, a zarazem najlepszy przyjaciel. Nigdy nie byliśmy tak daleko od siebie jak tego dnia…
Wszystko było normalne, ale wyczuwałam u ludzi jakiś stres. Po jakimś czasie podjechał samochód🚙. Dobrze go znałam, ale nie sądziłam, że właśnie w tym momencie wszystko się zmieni. Wyszła z niego osoba dobrze mi znana i zabrała mojego kochanego Barego😟. Pomyślałam, że zaraz wróca, pojechali pewnie do weterynarza. Wrócilam do boksu i czekałam . Mijały kolejne godziny, a ja coraz bardziej za nim tęskniłam. Nadszedł następny dzień. Wyszłam na wybieg i szukałam go . Niestety, nie znalazłam . Kolejne dni mijały, a mi było coraz ciężej😞. Byłam zmęczona czekaniem na niego i płakaniem całymi nocami z nadzieją, że usłyszy i wróci😢. Kolejny dzień i kolejne wyjście bez niego na wybieg. Jakaś część mnie mówiła mi, żebym nie wracała do boksu. Posłuchałam jej. Nie chciałam wracać bez niego. Ludzie kręcili się dookoła mnie i wołali. A ja wolałam jego. Godziny mijały jak wieczność . Zimne i puste uczucie w głowie, że już go nie zobaczę. To było straszne. Stałam i patrzyłam na furtkę, myślałam, że jak zamknę oczy i za chwilę je otworzę, zobaczę go. Powoli traciłam nadzieję🥺.
Patrzyłam i nagle zobaczylam samochód, ten sam, który zabrał mi moje szczęście. Wysiadł z niego Bary . Podbiegłam do furtki, a on wszedł i ze szczęścia zaczęliśmy biegać razem po wybiegu☺️. Nadeszła pora powrotu do boksu. On wszedł, a ja nie chciałam, bo bałam się, że gdy wejdę, znowu go stracę. Lecz on mnie wolał. Weszłam do boksu i zmęczona oraz szczęśliwa położyłam się, a on wylizywał mi łzy z oczu. Wtedy zdałam sobie sprawę, że adoptując mnie bez niego zabierzesz jakas część mnie i skarzesz na katorgę. On jest częścią mnie i biorąc nas oboje gwarantujesz nam szczęście o którym marzy każdy.💚„

To prawdziwa historia sprzed kilku dni. Musieliśmy przywieźć Barego z powrotem, bo baliśmy się o Dziką, ona po prostu oszalała. Bary też robił wszystko, aby wrócić do schroniska.

Wiemy, że to szaleństwo, ale może znajdzie się dom, który adoptuje ich oboje.🍀🍀🍀
Są bardzo różni – Bary spokojny, miły, trochę nieśmiały, ale lubiący człowieka, Dzika, zgodnie z imieniem, jest nieufna, ale nie jest agresywna.